Από το «Χρονικόν» του Γεωργίου Φραντζή
«Τῇ ἡμέρᾳ τῆς Δευτέρας ἐκάλει ὁ βασιλεὺς τοὺς εὐγενεῖς καὶ ἀξιωματικοὺς καὶ τοὺς στρατηγούς, καὶ τοὺς ἔκαμε λόγον θερμὸν καὶ μετὰ πολλῆς ἐμφέρειας καὶ δακρύων, παραινῶν αὐτοὺς νὰ ἀνδρισθῶσι καὶ νὰ προθυμηθῶσι πρὸς τὴν ἀμυντικὴν μάχην ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος.
Καὶ τοὺς ἐθύμιζεν ὅτι ἡ Πόλις ταύτη εἶναι μὴ μόνον πατρίς, ἀλλὰ καὶ κεφαλὴ πάσης τῆς Ῥωμανίας, στολὴ καὶ τιμὴ πάσης τῆς Χριστιανοσύνης.
Καὶ ὅτι εἰ δεῖ ἡμᾶς νὰ ἀποθάνωμεν, ἐστὶν προτιμότερον νὰ πίπτωμεν μετὰ δόξης ὑπὲρ τῶν ἁγίων καὶ τῆς ἐλευθερίας, ἢ νὰ ζῶμεν αἰσχρῶς ὡς δοῦλοι τοῦ ἀπίστου.
Καὶ τοῦτο εἶπε· “Ἐγώ ἀποθνήσκω μεθ’ ὑμῶν, ἐὰν δεήσει· οὐκ ἐγκαταλείψω τὴν πόλιν.”»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου