Βρέθηκα πρόσφατα σε μια ετήσια εκπαίδευση – μια συνήθη διαδικασία για όσους εργαζόμαστε σε αγροτικές περιοχές και ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή με θέματα που αφορούν τον πρωτογενή τομέα.
Η εκπαίδευση αυτή είχε ως βάση την αντιμετώπιση αγροτικών εγκλημάτων.
Και όταν λέμε «αγροτικά εγκλήματα», δεν εννοούμε απλά περιστατικά ζωοκλοπής ή κλοπής εργαλείων. Μιλάμε για οργανωμένες πράξεις εγκληματικότητας: από κλοπές GPS συστημάτων και μηχανημάτων υψηλής αξίας, μέχρι παράνομες πωλήσεις και μεταφορές ζώων στο εξωτερικό. Μιλάμε για δίκτυα και οργανώσεις – όχι για «κλεφτοκοτάδες».
Η εκπαίδευση αυτή οργανώνεται ετησίως από την αστυνομία, με εισηγητές ανθρώπους που διαθέτουν εμπειρία και τεχνογνωσία στον τομέα. Φέρνει κοντά συναδέλφους από όλη τη χώρα που εργάζονται σε αγροτικές και κτηνοτροφικές περιοχές.
Βρεθήκαμε όλοι μαζί σε ένα κολέγιο αφιερωμένο κυρίως στην εκπαίδευση νέων αγροτών και κτηνοτρόφων, όπου παρακολουθήσαμε μια σειρά παρουσιάσεων και ομιλιών γεμάτων γνώση και πρακτική εμπειρία.
Η εκπαίδευση ξεκίνησε με την παρουσίαση στατιστικών των προηγούμενων ετών: πού βρισκόμαστε, ποιες υποθέσεις εξιχνιάστηκαν, ποιες όχι. Μας παρουσίασαν περιπτώσεις κλοπών γεωργικών μηχανημάτων, παράνομων δραστηριοτήτων, εμπορίου κλεμμένων εξαρτημάτων. Για παράδειγμα, ένα GPS από τρακτέρ μπορεί να κοστίζει 10.000-20.000 ευρώ και να μεταφερθεί πολύ εύκολα για πώληση σε άλλη χώρα, όπως στην Ανατολική Ευρώπη.
Ακολούθησε ενημέρωση για τη νομοθεσία, τις αλλαγές της, καθώς και παρουσίαση μεθόδων πρόληψης και αναγνώρισης εγκληματικής δραστηριότητας.
Το πιο ωραίο όμως ήταν ότι η εκπαίδευση δεν έμεινε μόνο στη θεωρία. Περιλάμβανε και πρακτικό σκέλος, εξίσου ουσιαστικό.
-
Υπήρξε εκπαίδευση από τον Εθνικό Κυνηγετικό Σύλλογο, που μας παρουσίασε όπλα, πρακτικές κυνηγιού, τρόπους αναγνώρισης ζώων και σκύλων.
-
Εκπαιδεύσεις από εταιρείες πρόληψης εγκλήματος για το πώς να αναγνωρίζουμε κλεμμένα οχήματα και εργαλεία, πώς να εντοπίζουμε παραποιημένα στοιχεία όπως laser tags ή V-number σε εξαρτήματα.
-
Εκπαίδευση από κτηνοτρόφους, που μας έδειξαν ζώα όπως πρόβατα, κατσίκια, αγελάδες, και πώς να «διαβάζουμε» τις ετικέτες τους: ηλικία, εμβόλια, ιδιοκτήτης, αριθμός ζώων που κατέχει. Κάτι εξαιρετικά χρήσιμο και επίκαιρο και για την Ελλάδα.
-
Εκπαίδευση με άλογα: πώς να τα πλησιάζουμε, να τα πιάνουμε, να τα προσεγγίζουμε με ασφάλεια. Φαίνεται απλό, αλλά ένα άλογο που έχει λυθεί και βγει στον δρόμο μπορεί να προκαλέσει σοβαρό ατύχημα.
Αυτό όμως που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση – και με συγκίνησε – ήταν η εκπαίδευση που αφορούσε την υποστήριξη του αγρότη και του κτηνοτρόφου ως ανθρώπων.
Των ανθρώπων του πρωτογενούς τομέα που συχνά δουλεύουν μόνοι, ακούραστα και αθέατα.
Ο αγρότης και ο κτηνοτρόφος είναι, στατιστικά, ανάμεσα στους ανθρώπους με τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών και προβλημάτων ψυχικής υγείας. Το ίδιο ισχύει και στην Ελλάδα, αλλά ελάχιστοι το αναφέρουν. Έχω προσωπικές εμπειρίες από ανθρώπους στην περιοχή που κατάγομαι – ανθρώπους που δυστυχώς «έφυγαν» μόνοι.
Ένα άλλο σοβαρό ζήτημα είναι τα αγροτικά ατυχήματα. Στην Ελλάδα, και ειδικά στην περιοχή όπου ζούσα, κάθε χρόνο είχαμε 1-2 θανάτους από τέτοια ατυχήματα, λόγω έλλειψης εκπαίδευσης και πρόληψης.
Στην εκπαίδευση αυτή, ήρθαν άνθρωποι από συλλόγους που υποστηρίζουν πρακτικά τον αγρότη: επισκέπτονται όσους είναι μόνοι, τους βοηθούν με την ψυχική τους υγεία, με τη γραφειοκρατία, με την ασφάλεια σε περίπτωση κλοπών ή καταστροφών. Είναι εκεί. Δεν τους ξεχνούν.
Ο πρωτογενής τομέας εδώ υποστηρίζεται και αναγνωρίζεται ως η βάση της ανάπτυξης της χώρας. Κι αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να ξεχνούμε.
Ήθελα να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις. Αν κάποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες λεπτομέρειες, είμαι πάντα διαθέσιμος να δώσω ό,τι πληροφορία χρειαστεί, αναλυτικά.
Ευχαριστώ πολύ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου